فولاد را می توان به فولاد کم کربن، فولاد کربن متوسط، فولاد کربن بالا، فولاد آلیاژی و فولاد ضد زنگ و دسته های دیگر تقسیم کرد.

1. فولاد کم کربن: محتوای کربن زیر 0.05%. استحکام کم، انعطاف پذیری خوب، عملکرد جوش خوب، پردازش آسان، به طور گسترده در برخی از ساختارهای بار سبک استفاده می شود.

2. فولاد کربن متوسط: محتوای کربن بین 0.15٪ تا 0.45٪. استحکام و چقرمگی بالا را می توان برای برخی از قطعات مکانیکی که به استحکام بالاتری نیاز دارند اعمال کرد.

3. فولاد کربن بالا: محتوای کربن بیش از 0.45٪ است. استحکام و سختی بسیار بالا است، اما انعطاف پذیری ضعیف است، عمدتا در ساخت ابزار، فنرها و سایر قطعات با استحکام بالا و سختی بالا استفاده می شود.

4. فولاد آلیاژی: علاوه بر کربن، عناصر آلیاژی دیگری نیز دارد (مانند سیلیکون، منگنز، کروم، نیکل، مولیبدن و ...). دارای استحکام بالا، چقرمگی بالا، استحکام دمای بالا، مقاومت در برابر خوردگی و عملکرد پردازش مکانیکی خوب است.

5. فولاد ضد زنگ: اجزای اصلی آهن، کروم، نیکل و غیره هستند. دارای مزایای مقاومت در برابر خوردگی خوب، استحکام بالا، عملکرد پردازش خوب، نگهداری آسان و غیره است. به طور گسترده ای در ظروف آشپزخانه، دکوراسیون ساختمان، صنایع شیمیایی و سایر زمینه ها استفاده می شود.

علاوه بر طبقه بندی فوق، فولاد را می توان با توجه به کاربردهای مختلف به فولاد سازه ای، فولاد ابزار، فولاد مقاوم در برابر حرارت و غیره نیز تقسیم کرد. بنابراین، فولاد یک ماده بسیار گسترده با گونه ها، خواص و کاربردهای مختلف است.